دست نوشته های یکی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مشهد
مناظره استاد و دانشجو
گفتم غمم فزون است، گفتا ز من چه آيد ... گفتم كه نمره ام ده، گفتا ز من نيايد ... گفتم كه نمره دادن بسيار سهل آيد، گفتا ز ما اساتيد اين كار كمتر آيد ... گفتم كرم نماييد من را كنيد شما، شاد... گفتا كه خوش خيالي كي وقت آن بيايد ... گفتم كه نمره هفت بدبخت عالمم كرد، گفتا اگر براي آن هم زيادت آيد ... گفتم خوشا دهي كه دست شما دهد آن، گفتا تو كوشش كن كو وقت آن بر آيد ... گفتم دل رحيمت كي قصد رحم دارد؟گفتا نگوي با كس تا وقت آن بر آيد...
از صفر من تا بيست تو راهي به جز تقدير نيست دلخوش به استادم نكن حذف اضطراري دير نيست من غايبم يا در سكوت ,تو حاضر و در گفتگو من غافل از استاد و درس ,تو مي نويسي مو به مو با جزوه وفرمول بيا ,تا پاس كنم يك واحدي چيزي نخواندن بهتر از يك شب تلاش بيخودي با عشق در دانشكده جايي براي درس نيست البته ترم هفت و هشت ,ديگر مجال ترس نيست دانشجو گر عاشق شود ,بي پرده
مشروط مي شود چيزي شبيه آب هويج با كوفته مخلوط ميشود!!
دعاي پايان ترم
الهي ادركني پاسنا امتحاني به نمراتَن دهي و گاهن دوازدهي ... حفظان مِن مشروطي و فلجن استادي و الغوا امتحاننا...
مضرات امتحانات
افزايش بار علمي به طور نا خواسته ! كمبود شديد خواب و كاهش زمان لالا از هفت ساعت به هفت د قيقه ! رواج فرهنگ غلط پاچه خاري براي استادان ! افزايش خشونت عليه حيوانات (خر زني !!!) چپ و چول شدن چشمها بر اثر روش هاي غلط تقلبي ! سردرد حاصل از تمركز!
ای خدا ای فضل تو حاجت روا / با تو یاد هیچ کس نبود روا